Sosyal Belediyecilik Nedir?
Sosyal kavramı, toplumsal ilişkileri; insanların bir arada yaşadığı ortak değerleri ve refahlarını ifade ederken, belediyecilik ise bir yerleşim birimi veya bölgeyi yönetme ve idare etme sürecini ifade eder. Sosyal belediyecilik ise bu idari süreçte, belediyelerin toplumun sosyal refahını ve adaletini artırmayı, sosyal sorunları çözmeyi, dezavantajlı gruplara destek olmayı, sosyal hizmetlere erişimi kolaylaştırmayı, toplumsal dayanışmayı güçlendirmeyi ve katılımcı bir yönetim anlayışını benimsemeyi hedefleyen bir yaklaşımı ifade eder.
Sosyal belediyecilik kavramı, 19. yüzyılın sonlarına doğru ortaya çıkmış bir kavram olup kökenleri sosyal devlet anlayışına dayanmaktadır. Sosyal belediyecilik, belediyelerin yerel düzeyde sosyal adaleti ve refahı artırmak için çeşitli politika ve programları hayata geçirmesini içerir. Sosyal belediyecilik, kent planlama süreçlerinde önemli bir yer tutar. Kent planlaması sırasında, sosyal belediyecilik ilkeleri ve hedefleri doğrultusunda, dezavantajlı grupların ihtiyaçları ve toplumun genel refahı göz önünde bulundurulmalıdır.
Türkiye’de sosyal belediyecilik anlayışı, özellikle büyük şehirlerde, nüfus yoğunluğu, göç, sosyal dengesizlikler gibi faktörler nedeniyle önemini artırmıştır. İstanbul’da kentsel hizmetlere eşit erişim anlayışıyla Halk Süt ve Halk Ekmek, Kent Lokantaları, Anne Kart, Yuvamız İstanbul, İBB Kadın Merkezleri, sosyal konut projeleri, özel gereksinimli bireyler ve kısa mola merkezleri, genç üniversiteli bursları, öğrenci yurtları, yaşam merkezleri, mahalle evleri, geçici barınma merkezleri, kütüphaneler, askıda fatura, gıda, hijyen kolisi, okul beslenme, eğitim, evlilik ve yenidoğan destekleri vb. uygulamalar aracılığıyla ve sosyal refahı artırmak ve toplumsal sorunları çözmek amaçlanmaktadır.
